مرامنامه آموزشی تیزفکری 

  • هر تجربۀ آموزشی مانند زندگی است؛ نفعی که ما از یک تجربه می‌بریم بسته به میزان تلاشی است که به آن اختصاص می‌دهیم. آمادگی برای کلاس (کامل‌خوانی و کامل‌نویسی) مبنای یادگیری موثر است.
  • وقتی ما با آمادگیِ مشارکت و طرح پرسش به کلاس می‌آییم، محیط کلاس را متحول می‌کنیم و یادگیری تعاملی و فعال را ممکن می‌سازیم. امروزه دیگر بر ما روشن است که «یادگیری» نتیجه یک تلاش جمعی است نه یک تلاش فردی، و هر کدام از ما در فرآیند یادگیری، یک منبع برای دیگر افراد هستیم. چنین نگرشی به یادگیری با عنوان «سازنده‌گرایی» (constructivism) در آموزش شناخته می‌شود.
  • در بحث‌های کلاسی، موضوع اساسی این نیست که ما همه با هم موافق هستیم یا نه، بلکه این است که آیا در پی آن هستیم که یک‌دیگر را با احترام و یکپارچگی افکار، گفتار و کردار به بهترین‌ها ترغیب کنیم؟
  • یادگیری تعاملی تنها نیازمند درس‌خواندن و خود را نشان‌دادن نیست، بلکه نیازمند تعهد به گوش‌دادن فعال است، گوش‌دادن فعال یک مهارت ارتباطی است که در آن ما می‌توانیم همواره ارتقاء یابیم؛ در این امر که تنها کلمات، نظرات و ایده‌ها را نشنویم، بلکه تجارب و آگاهی‌هایِ پشت این تجارب را ببینیم و آن‌ها را به تجارب زندگی خود پیوند زنیم.
  • هنگامی که ما شنیدن فعال را تمرین می‌کنیم فهم عمیق‌تری از دیدگاه‌های در تقابل می‌یابیم. ما آیینه شفافی می‌شویم تا آنچه را شنیده‌ایم و پرسش‌هایی را که به منظور یادگیری و نه به منظور کسب امتیاز بیشتر در لفاظی بحث لفظی مطرح کرده‌ایم، منعکس ‌کنیم. بدین ترتیب، ما ایده‌های خود و دیگران را می‌سنجیم، پالایش می‌کنیم و به «تیزفکری» می‌رسیم.

*این متن بازنویسی بخش‌هایی از یک طرح درس در دانشگاه واترلو (کانادا) است